Van 26 maart tot 9 april 2014 is de complete 3in1Sports-crew neergestreken in Zuid-Spanje voor de Andalusië-Experience. Deze stage is een combinatie van trainen, ontspannen, goed en lekker eten en genieten. Omdat we veel waarde hechten aan voeding is Dirk Baelus, samen met Jan en Lutgarde Lansloot die de scepter voeren over de keuken, met de 3in1Sports bus naar ons hotel, Las Errizas, in Zuid-Spanje gereden. Elke dag genieten we van restaurant-kwaliteit maaltijden die door Jan en Lutgarde met veel passie en creativiteit bereid worden. Tabitha verzorgt het vitaliteitsprogramma met aandacht voor meditatie en bezinning, wandelingen in de bergen rondom Alcala del Valle en ontspanning. Tim Dullaart en Marjolein Bil zijn hier om te masseren en te assisteren bij de trainingen. Tim heeft de leiding bij de loopscholingstrainingen, geeft ook zijn input bij de zwemtechniek en demonstreert regelmatig zijn afdalingskunsten. Marjolein geeft als fysiotherapeut, extreme duursporter en trailrunningspecialist haar meerwaarde aan het team.

De diversiteit aan deelnemers is groot, zowel in leeftijd als doelstelling als achtergrond. De samenwerking met Dirk Baelus betekent dat we een combinatie van Belgen en Nederlanders verzameld hebben. Ik betrap mezelf erop steeds meer Belgische termen te gebruiken, zoals ‘amai’, ‘goesting hebben’ en de ‘grote plateau draaien’. Ook hebben we ontdekt dat de Belgen de ‘w’ in kikkererwten uitspreken en Nederlanders die inslikken. Hoe ik het ook probeer, ik kreeg die w niet over mijn lippen. Ik blijf oefenen.

Elke deelnemer en elke training heeft z’n eigen verhaal. Met 20 deelnemers in de eerste en 12 in de tweede week moet ik me beperken tot een avontuur. Afgelopen maandag was de eerste Koninginnerit. Die bestond uit twee delen: ‘s ochtends 60km naar het nationaal park Grazalema, lunchen in Zahara en ‘s middags weer met een lange lus terug naar Alcala. Mijn groep was perfect op schema voor de lunch in Zahara. Tot we op een ingestorte brug stuitten. De opties: 1,5 uur omfietsen, inclusief een klim naar bijna 1400 meter, of proberen om toch die brug over te komen. In de foto hieronder zie je de brug. Na een half uur is het ons gelukt om, via de rivierbedding en een klim die zelfs voor de cyclocross te gortig zou zijn, aan de andere kant te komen. Zodat we toch nog redelijk op tijd, maar met weigerende schoenplaatjes vanwege de Andalusische klei onder de schoenen, in Zahara waren.